əfəl

sif. dan. Əldən düşmüş, iş görə bilməyən, əlindən iş gəlməyən, ətalətli; maymaq. Əfəl adam. – <Koxa:> Bax, bu zatıqırıq, yaramaz, əfəl; Demək, əl qaldırıb sizə, divana? S. Rüst.. <Nəcəfalı:> Hə, bala, elə bir kişinin mənim kimi əfəl nəticəsi var. B. Bayramov.